Εφημερίδα Έθνος
31 Ιουλίου 2015
Τα πολιτικά γεγονότα μέσα στον χρόνο δεν είναι προσθετικά, αλλά ασύμμετρα. Εξάλλου, η ροή του δεν είναι γραμμική, χαρακτηρίζεται από ασυνέχεια και ρήξεις. Η απόφαση του πρωθυπουργού να προχωρήσει σε συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους δανειστές συνιστούσε τομή στο μέχρι εκείνη τη στιγμή αντιμνημονιακό του στρατήγημα.
Η προσγείωσή του στην αδήριτη πραγματικότητα ανέτρεψε προεκλογικές και μετεκλογικές βεβαιότητες. Ακύρωσε ανεδαφικές υποσχέσεις. Άλλωστε, το πολιτικό του αφήγημα δεν ήταν παρά μια φαντασίωση. Στηριζόταν σε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Βρισκόταν σε αναντιστοιχία με το οικονομικό και πολιτικό ευρωπαϊκό περιβάλλον. Δεν θεμελίωνε ρεαλιστική στρατηγική εξόδου από την κρίση.
Η μεταστροφή του, ευλόγως, αποδιοργάνωσε το ετερόκλητο σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση βρέθηκε στο κενό, το κόμμα έμεινε μετέωρο. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις του ενεργοποιήθηκαν. Στην ουσία αποδείχθηκε πως η συνύπαρξη ευρωπαϊστών και δραχμιστών ήταν το λιγότερο ανάρμοστη. Συνεπώς, τα σημερινά αδιέξοδα του Αλ. Τσίπρα δεν οφείλονται μόνο στην πολιτική ανεπάρκεια, την επιχειρησιακή απειρία ή την άγνοια κινδύνου. Πρωτίστως είναι αποτέλεσμα των πρωτοφανών αντιφάσεων και παλινωδιών που διαπερνούν το οικοδόμημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναλαμβάνοντας την ευθύνη διακυβέρνησης ο πρωθυπουργός επιχείρησε να συνθέσει εκ διαμέτρου αντίθετες στρατηγικές. Τα αντιφατικά μηνύματα που εξέπεμψε προκαλούσαν σύγχυση, αποδυναμώνοντας τη διαπραγματευτική του τακτική. Η «δημιουργική ασάφεια» χρησιμοποιήθηκε ως πασπαρτού μίας εξάμηνης κυβερνητικής θητείας αμφισημιών και αμφιθυμιών, που έπληξε ανεπανόρθωτα την οικονομία. Η ακολουθούμενη πολιτική είχε ως τίμημα την κρίση νομιμοποίησης του κυβερνητικού σχήματος. Σήμερα, μάλιστα, τίθενται καίρια ερωτήματα για την ανθεκτικότητα και την προοπτική του. Η κυβέρνησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ υπέστη ανεπανόρθωτη ζημιά. Το συγκεκριμένο γεγονός υπονομεύει και την πολιτική κυριαρχία που διαθέτει ο Αλ. Τσίπρας.
Ωστόσο, το πλεονέκτημά του έγκειται στο ότι διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων εντός και εκτός κόμματος. Παρά τα σημαντικά λάθη, τις παραλείψεις του, τις άστοχες επιλογές προσώπων παραμένει κυρίαρχος. Η στροφή του πρωθυπουργού στον ρεαλισμό, μολονότι δειλή και ατελής, του παρέχει τη δυνατότητα να ενισχύσει περαιτέρω την ηγετική παράσταση και το πολιτικό του κεφάλαιο. Επιδεικνύοντας τόλμη και αποφασιστικότητα έχει την ευκαιρία να κλείσει τις εκκρεμότητές του με το παρελθόν, ενσαρκώνοντας μια νέα πολιτική πρόταση απαλλαγμένη από τις ιδεοληψίες και εμμονές. Άλλωστε, ο ηγέτης αποδεικνύεται στιβαρός και αποτελεσματικός όταν απαλλάσσεται από βαρίδια, πραγματοποιώντας τις αναγκαίες τομές και ρήξεις.