Εφημερίδα Έθνος
18 Ιουλίου 2014
Κι όμως κάτι κινείται στην Ευρώπη. Μετά τις ευρωεκλογές κερδίζει έδαφος το αίτημα συνδυασμού της δημοσιονομικής πειθαρχίας με πολιτικές για την ανάπτυξη, την απασχόληση και τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Η εκλογή του ευρωπαϊστή Γιούνκερ στην προεδρία της Commission συνιστά τομή στο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι στατική υπόθεση. Μια νέα στρατηγική καθίσταται πλέον το μεγάλο ζητούμενο για την ευρωπαϊκή πολιτική τάξη. Έτσι βλέπουμε να αναπτύσσεται ένας ευρύτατος διάλογος για την υπέρβαση των δημοσιονομικών μονομερειών και την ενίσχυση της κοινωνικής ατζέντας της Ε.Ε..
Ωστόσο, στις συζητήσεις αυτές και στις γενικότερες ευρωπαϊκές διεργασίες λάμπουν διά της απουσίας τους η ελληνική κυβέρνηση και οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις. Ζώντας στον εθνικοκεντρικό μικρόκοσμό τους, εμφανίζονται στα ευρωπαϊκά όργανα με ατζέντα εσωτερικού. Δεν αντιλαμβάνονται την οργανική σύνδεση που οφείλει να έχει η Ελλάδα με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Απέχοντας από τους γενικότερους σχεδιασμούς, περιορίζονται σε βαρύγδουπες διακηρύξεις και ευχολόγια. Θυμούνται την Ευρώπη μόνο όταν είναι να διεκδικήσουν αμιγώς ελληνικά αιτήματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πολιτικού επαρχιωτισμού, η θλιβερή εικόνα των εκπροσώπων μας στο Ευρωκοινοβούλιο κατά τη συζήτηση για τη λήξη της Ελληνικής Προεδρίας. Αξιοσημείωτος και ο τρόπος χειρισμού του ελληνικού χρέους. Αν και εθνικό ζήτημα, συνδέεται ευθέως με τις γενικότερες ευρωπαϊκές επιλογές, για τις οποίες εμείς μέχρι στιγμής σφυρίζουμε αδιάφορα. Αποκαλυπτική είναι επίσης η στάση των συγκυβερνώντων ως προς το χαρτοφυλάκιο της Ελλάδας στην Commission. Ένα καίριο θέμα που συναρτάται με τη δυνατότητά μας να είμαστε παρόντες στις ευρωπαϊκές διεργασίες, γίνεται αντικείμενο εσωκομματικών διευθετήσεων, προσωπικών εξυπηρετήσεων και πεδίο διαξιφισμών – μέχρι και απειλές για πολιτική αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης εκτόξευσε επίδοξη υποψήφια.
Την ίδια στιγμή άλλες χώρες με το μέγεθος της Ελλάδας –Ιρλανδία, Αυστρία, Βουλγαρία- ήδη έχουν ορίσει νέους Επιτρόπους ή ανανέωσαν τη θητεία των προηγούμενων, διαπραγματευόμενες καλύτερα χαρτοφυλάκια, ενώ οι μεγάλες δυνάμεις ανατοποθετούν τον κύκλο επιρροής τους. Αντιθέτως, η ελληνική κυβέρνηση με τους μυστικοπαθείς σχεδιασμούς των δύο αρχηγών δεν συζητά καμία στρατηγική, περιμένοντας να της πέσει το νέο χαρτοφυλάκιο ως μάννα εξ ουρανού.
Η χώρα μας με την αμεριμνησία της περιόδου 2004-2011 απομακρύνθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η επιστροφή της δεν προϋποθέτει μόνο συγκροτημένη στρατηγική, αλλά κυρίως πρόσωπα που θα υπηρετούν με συνέπεια και αποτελεσματικότητα τον εθνικό αυτό στόχο.