Capital.gr
2 Νοεμβρίου 2020
Η έκρηξη της πανδημίας καθιστά περισσότερο από επίκαιρη τη συνεργασία των πολιτικών με τους επιστήμονες. Η συνδρομή των ειδικών συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματική διαχείρισή της. Η γνώση τους είναι καθοριστική προκειμένου να ληφθούν σωστές αποφάσεις. Χωρίς το πρωτογενές υλικό καμιά ηγεσία δεν γίνεται να θεμελιώσει αξιόπιστη πρόταση.
Η υγειονομική κρίση δεν αντιμετωπίζεται με ντιρεκτίβες. Πόσω μάλλον με υποδείξεις πολιτικού περιεχομένου. Τα προβλήματα που προκαλεί επιβάλλουν την επιστράτευση του ιατρικού δυναμικού. Με την ανάλυση, την τεκμηρίωση και καθοδήγησή των ειδικών, οι εκπρόσωποι της πολιτικής μπορούν να γνωρίσουν και να σταθμίσουν τα δεδομένα. Να χαράξουν και να συγκροτήσουν τη στρατηγική διαχείρισης.
Στην πραγματικότητα χρειάζεται να υιοθετήσουμε και να υλοποιήσουμε ένα «Ενιαίο Δόγμα»: Η επιστήμη μελετά και υποδεικνύει και η πολιτική αποδέχεται και ενεργεί. Η απαρέγκλιτη στήριξή του συνιστά την καλύτερη άμυνά μας στην επέλαση της πανδημίας.
Η επιτυχία της χώρας στο πρώτο κύμα δεν ήταν τυχαία. Οφείλεται στο παραπάνω δόγμα, το οποίο με συνέπεια και σταθερή προσήλωση ακολούθησε. Η απόκλιση απ’ αυτό έφερε τη χαλάρωση. Ανέτρεψε την ισορροπία που είχε επιτευχθεί μεταξύ επιστημονικής και πολιτικής διαχείρισης. Άφησε περιθώρια για ενέργειες και συμπεριφορές που εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκαν επιζήμιες. Το σημαντικότερο, καλλιέργησε στην ευρύτερη κοινή γνώμη την αίσθηση ότι με τον κορωνοϊό ξεμπερδέψαμε. Ταυτόχρονα, επέτρεψε στις πολιτικές δυνάμεις να μετατρέψουν την υγειονομική κρίση σε πεδίο αντιπαράθεσης και σύγκρουσης.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης δεν εξουδετερώνονται από εκείνες της αντιπολίτευσης. Όντως εμφάνισε αχρείαστη αυταρέσκεια, αλλά και αμεριμνησία. Δεν πρόβλεψε τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα επέφερε ένα γενικευμένο κλίμα χαλάρωσης. Πρωτίστως δεν έδειξε την απαιτούμενη προνοητικότητα.
Οι αντιπολιτευόμενοι, ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ από την άλλη, μετά τους επιτυχημένους κυβερνητικούς χειρισμούς κατά την αρχική φάση, προσπάθησαν να ξεπεράσουν την αμηχανία τους, επιδιώκοντας την πολιτική εκμετάλλευση της πανδημίας. Η κλιμάκωση της ρητορείας τους τους οδήγησε σε έναν άκαιρο και άστοχο καταγγελτικό λόγο. Εξ ου και δεν μπόρεσαν ούτε την κυβερνητική φθορά να εισπράξουν. Πολλώ δε μάλλον να καταστούν αξιόπιστοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να στοχοποεί τον κορυφαίο λοιμωξιολόγο Σωτήρη Τσιόδρα. Ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να εγκαλεί τους κυβερνώντες ότι επιχείρησαν σκόπιμα τον συγκερασμό επιστημονικών και πολιτικών δεδομένων και προτεραιοτήτων.
Τώρα, που το δεύτερο κύμα του Covid-19 στην Ελλάδα και στην Ευρώπη αποτελεί ζοφερή πραγματικότητα, το προβάδισμα δεν μπορεί παρά να ανήκει στην επιστήμη, στους ειδικούς. Για να παραφράσω τη γνωστή ρήση του Κλεμανσώ θα έλεγα ότι η προστασία της δημόσιας υγείας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στους πολιτικούς.
Δεν θα ξεχάσω τις δηλώσεις του Τσίπρα για τα πρώτα οικονομικά μετρα: Ότι δήθεν μοίραζαν ψιχουλα. Φαντάζεστε να είχαν μοιράσει όλο το απόθεμα τότε; Σήμερα τι είχε να γίνει! Όσο για την κατάσταση περιμένουν μετά χαράς να αυξάνονται οι θάνατοι και τα κρούσματα και μέσα στο χάος να αρπάξουν κάποια ψήφο δήθεν αγανακτισμένου. Ντροπή!
Οι παθογένειες κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων είναι πολλές και διαχρονικές. Οι μεν πρώτοι έχουν την αυταρέσκεια ότι πράττουν τα πάντα σωστά. Οι δε δεύτεροι επενδύουν στην κυβερνητική αποτυχία.
Η αξία της αντιπολίτευσης, που έγκειται στην εποικοδομητική κριτική, στις εναλλακτικές προτάσεις, υποκαθίσταται από έναν οξύ καταγγελτικό και ισοπεδωτικό λόγο. Το χειρότερο είναι ότι οι φορείς της συνήθως καταφεύγουν σε λαϊκισμό, ανεδαφικές διακηρύξεις και σε μια χυδαία ψηφοθηρία.