Εφημερίδα Έθνος
13 Ιουνίου 2014
Μετά το δυσμενές για τη ΝΔ αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι εμφανής ο αναπροσανατολισμός της στρατηγικής του Α. Σαμαρά. Αυτό αποδεικνύει ο ανασχηματισμός. Ο σκόπελος της Προεδρικής εκλογής επηρεάζει τις επιλογές του.
Μπροστά στον φόβο των πρόωρων εκλογών κλίνει επί δεξιά. Καταφεύγει στους λαϊκιστές της παράταξης για να εξευμενίσει τους ψηφοφόρους που βρίσκονται δεξιότερα της ΝΔ. Δεν είναι τυχαίο ότι απομάκρυνε -μετά πολλών επαίνων- όσους στην προηγούμενη κυβέρνησή του συγκρούστηκαν με εμπεδωμένα συντεχνιακά συμφέροντα.
Παράλληλα, με την επιστράτευση του Γκίκα Χαρδούβελη περιχαρακώνει το οικονομικό επιτελείο, θέλοντας να δείξει στον διεθνή χώρο, στους Ευρωπαίους εταίρους και τους επενδυτές, πως η οικονομική πολιτική θα έχει συνέχεια και η χώρα θα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της. Στην ουσία, η νέα κυβέρνηση προσομοιάζει με προϊόν «δύο σε ένα» ή -ακόμη χειρότερα- φαίνεται να πατάει σε δύο βάρκες που πορεύονται σε αντίθετη κατεύθυνση.
Η πολιτική ηγεσία αξιοποιεί το κεκτημένο της δημοσιονομικής ομαλοποίησης για να εγκαταλείψει τη στρατηγική των καθαρών αποφάσεων. Η ισχυρή παρουσία της αποκαλούμενης «λαϊκής Δεξιάς» στο νέο κυβερνητικό σχήμα δεν εξυπηρετεί άλλον στόχο. Το βέβαιο είναι πως οι εκπρόσωποί της, ως φορείς του λαϊκισμού, δεν πρόκειται να στηρίξουν καμία μεταρρύθμιση. Μέλημά τους, η διατήρηση του υπάρχοντος αντιπαραγωγικού και αναποτελεσματικού μοντέλου λειτουργίας και διοίκησης της κοινωνίας και της οικονομίας. Άλλωστε, το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται σ’ αυτή την πολιτική προσβλέπει. Ως εκ τούτου, το μεταρρυθμιστικό σχέδιο της κυβέρνησης μένει μετέωρο, εφ’ όσον οι δυνάμεις που κλήθηκαν να το υπηρετήσουν, ενστερνίζονται άλλες πολιτικές.
Εντούτοις, όλοι συνομολογούν πως η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει εκτός από τη δημοσιονομική σταθεροποίηση και την επίλυση των εκκρεμοτήτων που κρατούν τη χώρα στην οικονομική και παραγωγική υστέρηση. Η διεκπεραίωση των μνημονιακών δεσμεύσεων δεν αρκεί για να ανακάμψει η οικονομία. Πόσω μάλλον όταν αυτές νοθεύονται, για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.
Η συντηρητική αναδίπλωση της Ν.Δ. περιορίζει τον πολιτικό της ορίζοντα στον σκληρό δεξιό πυρήνα της. Αναζητώντας όμως την επαφή με τις λαϊκιστικές ρίζες της χάνει το ακροατήριο που διασφάλισε στις εκλογές του Ιουνίου του 2012. Κόβει τις γέφυρες με τις κεντρογενείς και μεταρρυθμιστικές δυνάμεις. Επιπλέον, η δεξιά στροφή απομειώνει και το πολιτικό κεφάλαιο του Αντώνη Σαμαρά