Εφημερίδα Τα Νέα
3 Μαρτίου 2001
Γιάννης Διακογιάννης
Στα δώδεκα χρόνια της κομματικής του ζωής ο Γιώργος Πανταγιάς αμφισβητήθηκε όσο λίγοι, αλλά όλοι αναγνωρίζουν το πάθος του για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Λένε πως ο σύμβουλος Τύπου του Πρωθυπουργού… κινεί τα νήματα των ρεπορτάζ που αφορούν στον Πρωθυπουργό. Γι’ αυτήν του την… αναγκαστική -λόγω της θέσης του- ενασχόληση δέχεται και επικρίσεις, χωρίς αυτό να τον εμποδίζει να συνάπτει φιλίες μακράς πνοής.
Εκείνο, ωστόσο, που του αναγνωρίζουν ακόμα και οι «εχθροί» του είναι το.. πάθος του για τη συγκρότηση μιας Κεντροαριστεράς. Αν και αυτή η «υπόθεση» κρατάει εδώ και χρόνια και, ίσως, πολύ λίγοι έχουν κατανοήσει μέχρι πού θα τραβήξει… Ούτως ή άλλως, οι εμφανίσεις του ¬με επίκεντρο την Κεντροαριστερά¬ προκαλούν συζητήσεις, όπως για παράδειγμα η τελευταία του παρέμβαση στον Βόλο και η αναφορά του «στα χορτασμένα περιστέρια της Μεταπολίτευσης που έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν»…
Εκείνο όμως που γνωρίζουν λίγοι, ακόμα και μέσα στο ΠΑΣΟΚ, είναι ότι ο Γιώργος Πανταγιάς στα 12 χρόνια της κομματικής του ζωής, στο κυβερνών κόμμα, «προκαλούσε» πάντοτε… Ο ίδιος θυμάται ότι το 1984 τιμωρήθηκε με εξάμηνη διαγραφή από το ΠΑΣΟΚ για «ανάρμοστη συμπεριφορά» προς τη Νομαρχιακή Επιτροπή Β’ του Πειραιά. Οι θέσεις του, κυρίως απέναντι σε κινητοποιήσεις εργαζομένων, οδήγησαν ορισμένους συντρόφους του να λένε τότε: «Αριστεριστές δεν έχουν θέση εδώ μέσα!».
Χωρίς έγκριση
Η δεύτερη… τιμωρία ήρθε το 1985 γιατί «τόλμησε», τότε, να διοργανώσει μία συγκέντρωση για τον Κώστα Σημίτη. Ήταν μέλος της Ν.Ε. Β’ Πειραιά και υπεύθυνος διαφώτισης. Συνάντησε, λοιπόν, τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος ήταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας, και του πρότεινε τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης για το σταθεροποιητικό πρόγραμμα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Η πρωτοβουλία του όμως ενόχλησε τη Νομαρχιακή Επιτροπή, η οποία και τον κατήγγειλε με το επιχείρημα πως «δεν είχε την κομματική έγκριση»!
Η «ιστορία» του 43χρονου Γιώργου Πανταγιά, παλαιού στελέχους του ΕΚΚΕ ¬ υπεύθυνος μαθητικού στον Πειραιά το 1974 ¬ έχει παρελθόν… Από την εποχή που δούλευε στο εργοστάσιο «Πεταλούδα», το 1977, και τον απέλυσαν μέχρι και πέρυσι, όταν παρενέβη στα κυπριακά πράγματα, προτείνοντας με άρθρο του έναν συμβιβασμό με τη λογική της ομοσπονδίας.
Ίσως αυτό που τον έχει περισσότερο «σημαδέψει» ¬ όπως παραδέχεται ¬ είναι ότι το 1978 η Αστυνομία έψαξε το σπίτι του, σε μια επιχείρηση να βρει δήθεν στοιχεία σε «τρομοκρατική υπόθεση των Χανίων», όταν θεωρήθηκε και αυτός ως ένας από τους συνήθεις υπόπτους.
Βεβαίως, από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, και όπως τον κατηγορούν παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, «βοηθάει τον Πρωθυπουργό, ως υπεύθυνος Τύπου του, στη συντηρητική του στροφή και την πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του κόμματός του».
Ο ίδιος, πρόεδρος του πειραϊκού Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ), πιστεύει πως όσοι τον «πολέμησαν» από τους «παλιούς» του ΠΑΣΟΚ το έκαναν γιατί δεν δέχονται την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό του κόμματος.
Όσο για την «άλλη πλευρά» των «εκσυγχρονιστών», η οποία τον κατηγορεί ότι μαζί με τους Νίκο Θέμελη, Σωκράτη Κοσμίδη, Γιώργο Πασχαλίδη και άλλους συμβούλους του Πρωθυπουργού έχει απομονώσει τον Κώστα Σημίτη από τον κόσμο, δεν κάνει σχόλια. Φίλοι του όμως λένε πως «έχει γίνει στόχαστρο και από αυτήν την “ομάδα” στελεχών, ακριβώς επειδή προωθεί συνεχώς την προσαρμογή του ΠΑΣΟΚ στις νέες συνθήκες, στη νέα εποχή και στα σύγχρονα ευρωπαϊκά δεδομένα».
Ορισμένοι, οι οποίοι παρακολουθούν την παρουσία του κ. Πανταγιά στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ¬ π.χ. με άρθρα και συνεντεύξεις ¬, αναρωτιούνται αν για τις θέσεις που διατυπώνει έχει την έγκριση του Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη ή, ακόμα περισσότερο, αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «τον βγάζει μπροστά για να σφυγμομετράει την κοινή γνώμη και να προωθεί κάποιες απόψεις του».
Οι «αντίπαλοί» του, φυσικά, λένε πως «ο Σημίτης δεν εγκρίνει τίποτα απ’ όλα αυτά» και «απλώς ο Γιώργος Πανταγιάς αξιοποιεί τη θέση που έχει στο Μαξίμου».
Όμως, η πραγματικότητα δείχνει να είναι διαφορετική. Πρώτον, γιατί ο κ. Πανταγιάς είναι πολλά χρόνια πλάι στον Κώστα Σημίτη και, δεύτερον, γιατί αρκετές φορές ο πρωθυπουργός σε περιοδείες του τον «έχει» δίπλα του.
Μάλιστα, η εμφάνισή του στο πλευρό του Πρωθυπουργού στην περιοδεία του στον Κορυδαλλό τροφοδότησε και τις φήμες ότι θα είναι υποψήφιος βουλευτής στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Για την πορεία του κ. Πανταγιά υπάρχουν ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία υποστηρίζουν πως ο σύμβουλος Τύπου του Πρωθυπουργού πλησίαζε πάντα αυτούς που είχαν τη δύναμη στο κόμμα και στην κυβέρνηση.
Ο ίδιος, όμως, απορρίπτει αυτές τις κατηγορίες και θυμίζει ότι την περίοδο 1989-1993 ήταν αναπληρωτής γραμματέας του Τομέα Ενημέρωσης και Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ. Λόγω της θέσης του αυτής ¬ σημειώνει ¬ αποσπάσθηκε το 1990 στο Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, με πρωτοβουλία του Κώστα Λαλιώτη.
Έτσι, βρέθηκε πλάι στον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Άκη Τσοχατζόπουλο, ενώ την ίδια εποχή συνεργάσθηκε επαγγελματικά με την Άννα Διαμαντοπούλου «για τη διεξαγωγή ερευνών και μελετών προγραμμάτων κατάρτισης».
Κοντά στον Σημίτη
Η σχέση τού Γιώργου Πανταγιά με τον Άκη Τσοχατζόπουλο κράτησε αρκετά, αλλά όπως λέει ο εκπρόσωπος Τύπου του Πρωθυπουργού η ψυχή του ήταν πάντα με τον Κώστα Σημίτη.
Έτσι, το 1995 βρέθηκε πλάι στον τότε υπουργό Βιομηχανίας και Εμπορίου Κώστα Σημίτη με τον οποίο έζησε και την «περιπέτεια» της παραίτησης του τελευταίου, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τον επέκρινε για «αποτυχία στην επιχείρηση πώλησης
των Ναυπηγείων Ελευσίνας».
Μετά την παραίτηση του υπουργού, ο κ. Πανταγιάς βρέθηκε στο γραφείο της οδού Ακαδημίας 35, όπου και εργάσθηκε ως υπεύθυνος Τύπου. Στο Μαξίμου πήγε αμέσως μετά την ορκωμοσία του κ. Κ. Σημίτη ως Πρωθυπουργού της χώρας. Και από τότε διατηρεί το γραφείο του στο δεξιό υπόγειο του παραδοσιακού κτιρίου, που βρίσκεται πλάι στο Προεδρικό Μέγαρο.
Η τελευταία δημόσια εμφάνισή του ήταν στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Δαμανάκη «Η επιστροφή της πολιτικής», που έγινε σε μία παλιά καπναποθήκη στον Βόλο.
Όταν εισήλθε στην αίθουσα, δύο παιδιά από τον Σύλλογο Κρητών της Μαγνησίας ¬ ο ίδιος έχει γεννηθεί στο Ρέθυμνο και προέρχεται από αγροτική οικογένεια, όπως λέει συχνά με καμάρι ¬ του προσέφεραν ανθοδέσμες. Τα φώτα των τηλεοπτικών συνεργείων έπεσαν αμέσως πάνω του και έκλεψε την παράσταση ακόμα και από τη… φωτεινή Μαρία Δαμανάκη.
Αυτό ¬ ασφαλώς ¬ δεν αποτελεί έκπληξη για ένα πρόσωπο που έχει κάποια εξουσία ως σύμβουλος του Πρωθυπουργού, ο οποίος μάλιστα χειρίζεται θέματα με πολλούς δημοσιογράφους. Άλλωστε και τα κείμενά του έχουν ανάλογη… υποδοχή, πολλές φορές δίδοντας «τροφή» σε ποικίλα σχόλια, καλά και κακά…
ΤΑΔΕ ΕΦΗ…
«Το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα αγροτικό τζιπ 4Χ4… Σήμερα, πρέπει να ανταγωνισθούμε Μακλάρεν σε διεθνείς πίστες» (περιοδικό «ΜΕΝ», Φεβρουάριος 2000).
«Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι ο Κώστας Σημίτης είναι ένα ένθετο στο ΠΑΣΟΚ, όπως είναι τα ένθετα στις εφημερίδες, προκειμένου να αυξήσουν την κυκλοφορία τους. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο» («Θεσσαλία», 17.2.2001)
«Ο Κώστας Σημίτης σηματοδοτεί μία νέα ήπειρο στην πολιτική μας ζωή. Όσοι δεν το έχουν καταλάβει, θα τους δοθεί, ας είναι σίγουροι, ο απαραίτητος χρόνος για να το χωνέψουν» («Ισοτιμία», 11.12.99)
«Το ΠΑΣΟΚ θέλει ρεκτιφιέ, είναι πολιτικό, κοινωνικό κατεστημένο» («Παρόν», 5.2.2000)
«Θα έλεγα ότι ο Κώστας Σημίτης είναι μία χαρισματική αντιχαρισματικότητα» (περιοδικό «Γυναίκα», Μάιος 1998)
«Δεν θα χαθώ στη μήτρα της εξουσίας» (περιοδικό «Έψιλον», Οκτώβριος 2000)
«Από τον τελευταίο κοινοτάρχη ώς τον τάδε Πανταγιά, όλοι στο ΠΑΣΟΚ απολαμβάνουμε 20 χρόνια εξουσίας και… καθιστικής ζωής. Η καθιστική ζωή, ως γνωστόν, συσσωρεύει λίπη, από τα οποία πρέπει να απαλλαγούμε» (περιοδικό «Money and Life», Ιούνιος 1998)
«Η θέση μου έχει κάτι από αλεξικέραυνο. Αυτό είναι γνωστό και συνεπώς δεν παραπονούμαι» («Έθνος της Κυριακής», Ιούνιος 2000)
«Το ΠΑΣΟΚ είναι αντιμέτωπο με το δίλημμα της γυναίκας του Λωτ. Ή θα πάει μπροστά ή, αν γυρίσει προς τα πίσω, θα ακινητοποιηθεί, θα μουμιοποιηθεί!» (περιοδικό «Diva», Δεκέμβριος 1999)
«Το ευτύχημα είναι ότι στην πολιτική ζωή του τόπου, πέρα από τους μάγους του πρωτογονισμού, έχουμε παρουσίες σαν της Μαρίας Δαμανάκη, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να είμαστε τίποτα περισσότερο από δυστυχείς ιθαγενείς, που περιμένουν τα πλοία των πολιτισμένων για να τους φέρουν χάντρες και καθρεφτάκια» (Βόλος, 16.1.2001)