Εφημερίδα Έθνος
19 Δεκεμβρίου 2014
Η προεδρική εκλογή ανέδειξε τις μεγάλες παθογένειες της πολιτικής ζωής. Πρώτη και βασική, η αυτιστική συμπεριφορά της πλειονότητας του εγχώριου πολιτικού προσωπικού. Περιχαρακωμένο στον μικρόκοσμό του, αδυνατεί να οικοδομήσει αυθεντική σχέση με την πραγματικότητα. Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, η κρίση εκπροσώπησης. Καθηλωμένο σε μονομέρειες, αυταρέσκειες και ξεπερασμένους φορμαλισμούς, δεν μπορεί να εναρμονιστεί με τις ανάγκες της εποχής, ούτε να παρακολουθήσει τις αλλαγές που συντελούνται. Εμποτισμένο από στείρο εθνοκεντρισμό, αδιαφορεί για τις εξελίξεις στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον.
Εξίσου σημαντική είναι και η ενδογενής ροπή του στον τακτικισμό. Ακολουθώντας κοντόφθαλμες πολιτικές, παραδίνεται στο μικρό, το επουσιώδες, το ευτελές. Λαϊκίζει, αποβλέποντας στο σήμερα και αδιαφορώντας για το αύριο. Μοναδικό του μέλημα, το εφήμερο όφελος, η ικανοποίηση μεσοπρόθεσμων επιδιώξεων, η εξυπηρέτηση προσωπικών και κομματικών ιδιοτελειών. Αρνείται να αναμετρηθεί με τα προβλήματα, αυτοακυρώνοντας τον ρόλο του και τον λόγο ύπαρξής του. Στην πραγματικότητα υποβαθμίζει την πολιτική σε παιχνίδι εντυπώσεων. Τη μετατρέπει σε πεδίο σκιαμαχιών, την ευνουχίζει.
Με έντονο αυτισμό και κινήσεις τακτικισμού πολιτεύονται την τελευταία περίοδο κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Μπροστά στον φόβο της προεδρικής εκλογής και προτάσσοντας το κομματικό συμφέρον, οι δύο κυβερνητικοί εταίροι αρνήθηκαν να κάνουν πράξη τις αυτονόητες δεσμεύσεις της χώρας. Προσχώρησαν στην αντιμνημονιακή ρητορική, σπεύδοντας να εξαγγείλουν την έξοδο από τα μνημόνια, χωρίς ωστόσο να εντείνουν της προσπάθειές τους για την ολοκλήρωση του Προγράμματος. Κορυφαία έκφραση τακτικισμού, η μεταστροφή του Ευ. Βενιζέλου μετά την πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου. Έφτασε στο σημείο να ερωτοτροπεί με προτάσεις για επίσπευση των εκλογών, επικαλούμενος την ανάγκη συνεννόησης με την αντιπολίτευση.
Από την άλλη ο Α. Τσίπρας, ακολουθεί κατεξοχήν εσωστρεφή πολιτική, με μοναδικό σκοπό την αλίευση ψήφων και περιπλανώμενων παλαιοπασόκων. Δέσμιος των αριστερών παθογενειών του κόμματός του αδυνατεί να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Στερούμενος ρεαλιστικού σχεδίου, πυροβολεί τις αγορές, με ζουρνάδες και νταούλια, υποτιμώντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τη χώρα και την οικονομία.
Πάντως, η προεδρική εκλογή δεν εξέθεσε μόνο τα κόμματα και τις ηγεσίες τους, αλλά κι όλους εκείνους τους βουλευτές που, με πρωτοφανή ανευθυνότητα, αδιαφόρησαν επιδεικτικά για τις πραγματικές ανάγκες του τόπου. Αν και υποδύονται τους αυθεντικούς εκφραστές της κοινωνίας, απέδειξαν πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το προσωπικό τους πολιτικό μέλλον.