Εφημερίδα Έθνος
7 Απριλίου 2017
Μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος υπάρχει το αμείλικτο παρόν. Οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του δοκιμάζουν αντοχές και δυνατότητες. Προβληματική αποδεικνύεται η σχέση της πολιτικής με τον παρόντα χρόνο. Άλλωστε, τα ζητήματα που αυτός θέτει άμεσα και απτά, οδηγούν τους φορείς και τους εκπροσώπους της στην απόδραση. Έτσι είτε παρελθοντολογούν, γιατί δεν έχουν κάτι άλλο να πουν. Είτε προσφεύγουν σε ανέξοδες υποσχέσεις για το μέλλον, προκειμένου να καλύψουν τωρινές ανεπάρκειες. Εξ ου και ο πραγματισμός παραμένει ζητούμενο.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και στην αντιμνημονιακή, αλλά και στη μνημονιακή τους περίοδο, αποστρέφονταν το παρόν. Πολιτεύονταν και πολιτεύονται εκτός πραγματικότητας. Άλλοτε υπόσχονταν ένα φωτεινό μέλλον χωρίς μνημόνια και πατρωνίες. Καλλιεργούσαν ψευδαισθήσεις και φαντασιώσεις παίζοντας με την προσδοκία της κοινωνίας για καλύτερες μέρες. Τώρα που βρέθηκαν στη διακυβέρνηση πράττουν το αντίθετο. Ανασύρουν το σκιερό παρελθόν για να υπερκεράσουν τη μετάλλαξή τους και πρωτίστως την ανικανότητά τους. Δύο χρόνια μετά τις ακροβασίες και τις ταρζανιές, τους ανόητους αυτοσχεδιασμούς και ερασιτεχνισμούς, η πολιτική τους ατζέντα βρίθει από παρελθοντολογία.
Τα σκάνδαλα, οι μίζες, οι συναλλαγές, το μαύρο χρήμα, είναι τα μοναδικά θέματα για τα οποία ενδιαφέρονται σφοδρά οι συγκυβερνώντες. Σε συνδυασμό με την ακατάσχετη σκανδαλολογία επιχειρούν να απαξιώσουν το αποκαλούμενο «παλιό κομματικό σύστημα», προβάλλοντας το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Ο ορυμαγδός των εξεταστικών επιτροπών αποσκοπεί απλώς και μόνο στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.
Αν πράγματι ήθελαν την εξυγίανση της δημόσιας ζωής, δεν θα επαναλάμβαναν τις πρακτικές των προηγούμενων, όπως τη σχεδιαζόμενη αγορά νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων, που ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, χωρίς διαγωνισμό. Ούτε θα υπήρχαν γκρίζες πλευρές στις δανειοδοτήσεις της Τράπεζας Αττικής. Και βεβαίως δεν θα επέλεγαν τη μέθοδο της κατάτμησης των δημοσίων έργων για να δοθούν σε ημέτερους.
Η παλινδρόμηση των κυβερνητικών εταίρων στο χθες αποκαλύπτεται και με τη ρητορική τους περί «σχεδίων αποσταθεροποίησης». Μετά την «τρόικα του εσωτερικού» κατασκευάζουν νέους εχθρούς, στοχοποιώντας Σημίτη και Στουρνάρα. Ωστόσο, αναγορεύοντας τους δύο σε κύριους αντιπάλους τους αποδεικνύουν περίτρανα ότι αμφότεροι είναι οι φυσικοί και πραγματικοί αντίπαλοι του εθνολαϊκισμού και του ανορθολογισμού που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ενσαρκώνουν.
Ο συγκυβερνώντες επιλέγουν να σκιαμαχούν με το παρελθόν, αδιαφορώντας για τα φλέγοντα προβλήματα της χώρας και της οικονομίας. Αυτά βρίσκονται εκτός του ενδιαφέροντός τους. Το τέλμα της αξιολόγησης το επιβεβαιώνει. Η πρωτοφανής ασυμμετρία του παρελθόντος με το παρόν επιτείνει τα αδιέξοδα της Ελλάδας. Ταυτόχρονα συμβάλλει και στην κατασπατάληση του πολιτικού κεφαλαίου του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα.
Ο πρωθυπουργός, καταφεύγει σε αψυχολόγητες μπαλωθιές, όπως το αίτημά του για σύγκληση Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντιλαμβανόμενος ότι μια τέτοια ενέργεια θα ήταν εκ των πραγμάτων ατελέσφορη, όταν μάλιστα σημαντικές ευρωπαϊκές χώρες έχουν μπροστά τους εκλογές, το αναιρεί λίγες ώρες μετά. Οι σχεδιασμοί του είναι κοντόφθαλμοι. Δεν έχουν βάθος. Ούτε εδράζονται σε μια εμπροσθοβαρή στρατηγική που θα καθιστούσε τη χώρα κυβερνήσιμη.