Περιοδικό Ολυμπιακός
τεύχος Σεπτεμβρίου 1999
«Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι», το θαυμάσιο, καθώς λένε, βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου δεν κατόρθωσα μέχρι σήμερα να το διαβάσω. ΄Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι θυμάμαι λιγότερο το συλλογικό πένθος για την αποχώρησή του…
Ο Ολυμπιακός του Μπούκοβι, του Σιδέρη, του Αριστείδη Παπάζογλου, του Μποτίνου και του Δεληκάρη είναι ο Ολυμπιακός των παιδικών μου χρόνων.
Στη γειτονιά του Κορυδαλλού όπου μεγάλωσα , τρανζίστορ με μπαταρία διέθετε μόνο ο περιπτεράς και η «μαρίδα» ή καλύτερα τα «γαυράκια» της Πλατείας μαζευόμαστε γύρο του κάθε Κυριακή απόγευμα για ν’ ακούσουμε τις συναρπαστικές ποδοσφαιρικές αναμεταδόσεις.
Τηλεόραση, ευτυχώς, δεν υπήρχε και η φαντασία μας κάλπαζε σαν τον Αριστείδη Παπάζογλου που «πέρναγε» έναν – δύο – τρεις – πέντε αντιπάλους, πριν χάσει το σίγουρο γκολ!! Ο Ολυμπιακός εκείνος ήταν το «συλλογικό μας εγώ». Η ταυτότητά μας.
«Πρώτος (!) στα Βαλκάνια», όπως τιτλοφορούσε το «ΦΩΣ» της εποχής… Νικούσε τον Φωστήρα, το φονέα των γιγάντων, νικούσε (συχνά…) τον Παναθηναϊκό (ΑΥΤΌ ΤΟ ΜΙΣΗΤΌ ΑΛΛΟ»), αλλά εισέπραττε και τις… «τεσσάρες» του από τους ξένους!
Βεβαίως, κερδίσαμε τη «Σάντος» του Πελέ, αλλά αυτό ήταν μια εξαίρεση που επιπλέον τη δηλητηρίαζε και η κεντρέχεια των «άλλων» με τα υπονοούμενά τους….
Ολυμπιακός, λοιπόν, ως συλλογικό εγώ. Εμείς οι «νότιοι», οι «από κάτω», οι «πληβείοι» του Πειραιά και της ελληνικής επαρχίας. Σε αντίθεση με τους «άλλους», τους «κυριλέδες», τους «πρωτευουσιάνους» του Παναθηναϊκού.
Τον «Ολυμπιακό» τον καταλάβαινες από ένα μίλι μακριά! Ντόμπρος, λαϊκός, μπεσαλής, φωνακλάς, συναισθηματικός και…φτωχός!
Οι «άλλοι» ήταν πιο καλοντυμένοι, λίγο «κρυόκωλοι», συνήθως χαμηλών τόνων, συχνά καλύτεροι μαθητές, πιο…σοβαροί και …πλούσιοι!!
Τα χρόνια πέρασαν. Άλλαξε ο Πειραιάς, η Ελλάδα, εμείς, ο ίδιος ο Ολυμπιακός!
Πλέον, ο Ολυμπιακός δεν είναι εκεί για να ταιριάζουν οι αποτυχίες του με τις δικές μας συλλογικές (κάποτε λέγαμε ταξικές…) αποτυχίες …
Για να μπορούμε να λέμε «μας έφταιξε η διαιτησία». Ειπωμένο αλλιώς: μας φταίνε οι άλλοι, οι πρωτευουσιάνοι, που είμαστε πολίτες β! κατηγορίας!
Σκέφτομαι τα σημερινά γαυράκια του Πειραιά και όλης της Ελλάδας. Το δικό τους «συλλογικό εγώ» είναι, φαντάζομαι, ο σημερινός Ολυμπιακός του Μπάγιεβιτς και του Ιωαννίδη. Αυτά τα παιδιά δεν φαίνεται ότι μπορούν να ανεχθούν «τεσσάρες» από τους ξένους. Δεν νοιώθουν κόμπλεξ απέναντι σε κανέναν! Και σ’ αυτό έχει βοηθήσει και ο Ολυμπιακός!
Τα γαυράκια του 2000 δεν βλέπουν Ξανθόπουλο και Μάρθα Βούρτση, δεν ψάχνουν για «Λούζερ» για να ταυτιστούν.
Έχουν όλα αυτά καμιά σχέση με την πολιτική, γενικότερα?
Έχουν και παρέχουν!
Ο Ολυμπιακός του Μπούκοβι, η ηρωική εποχή του ποδοσφαιρικού (και όχι μόνο…) επαρχιωτισμού έχει τελειώσει.
Ο Ολυμπιακός, ο αθλητισμός γενικότερα, του σήμερα (Μπάσκετ, στίβος κ.λπ.) δημιουργεί ένα τελείως διαφορετικό συλλογικό υποσυνείδητο. Σήμερα, είμαστε πιο απαιτητικοί, πιο ρεαλιστές και σύγχρονοι. Πιστεύουμε, όχι μόνο στη φανέλα, αλλά και στην οργάνωση, την πειθαρχία και τη δουλειά. Ο ηρωισμός της φανέλας –το γνωρίζουμε πια καλά- δεν αρκεί. Χρειάζεται οργάνωση και δουλειά.
Ο Ιωαννίδης και ο Μπάγιεβιτς εκφράζουν αυτό ακριβώς.
Σήμερα και πολύ περισσότερο αύριο ο Ολυμπιακός θάναι ένας «Ευρωπαίος» που δεν θα φοβάται τις «τεσσάρες».
Το ίδιο και εμείς σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας:!!
Η μικρή ιστορία του Ολυμπιακού είναι η μικρή ιστορία του Πειραιά, της ελληνικής επαρχίας, της Ελλάδας ολόκληρης.
Η χθεσινή ψωροκώσταινα, που της φταίνε διαρκώς οι ξένοι για τη μοίρα της, αλλάζει με απίστευτη ταχύτητα. Το ίδιο και ο Ολυμπιακός.
Από τον γενναιόδωρο πλην «αφελή» Γουλανδρή ως τον Κόκκαλη των Επιχειρήσεων και των επενδύσεων στο «κεφάλαιο» Ολυμπιακός, αυτό που έχει αλλάξει είναι η εποχή. Τα μοντέλα δράσης, τα πρότυπα, εμείς οι ίδιοι!
Δεν θέλουμε πλέον να είμαστε «λούζερ».
Τα σημερινά παιδιά του Κορυδαλλού, της Κοκκινιάς, της Ελλάδας ολόκληρης δεν μαζεύουν πια «χαρτάκια» με τους «άσσους»! Παίζουν στο internet!
Ο Ολυμπιακός του 2000, του internet, της σύγχρονης Ελλάδας, είναι ο καλύτερος Ολυμπιακός όλων των εποχών!
Δεν εκφράζει πια τη μιζέρια και την αποτυχία. Εκφράζει το δυναμισμό και την πίστη στο σήμερα και το αύριο!!