Εφημερίδα Έθνος
09 Ιανουαρίου 2015
Το κομματικό σύστημα της Ελλάδας έχει υποστεί τεκτονικές αλλαγές. Αυτό ήταν φυσικό σε μια χρεοκοπημένη χώρα της οποίας, όπως αποδεικνύεται, η κρίση είναι πρωτίστως πολιτική. Η ενδογενής αδυναμία όλων των δυνάμεων της υπάρχουσας πολιτικής τάξης να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα είναι αποκαλυπτική. Ως υπολείμματα ενός παθογόνου συστήματος δεν μπορούν να θεμελιώσουν ένα νέο πολιτικό υπόδειγμα. Επαναλαμβάνοντας τον κακό εαυτό τους, στηρίζονται σε πολιτικές λαϊκισμού και συντεχνιακών συμφερόντων. Ακολουθώντας παρωχημένους φορμαλισμούς, αδυνατούν να προβούν στις αναγκαίες ανατοποθετήσεις και ανασυνθέσεις.
Σήμερα στην πραγματικότητα η πολιτική έχει πολτοποιηθεί, ενώ οι εκπρόσωποί της θεωρούνται φορείς ιδιοτελών συμφερόντων. Παλιά και νέα σχήματα μετατράπηκαν σε άμορφο χυλό. Έτσι εξηγούνται οι διασπάσεις, οι ανακατατάξεις, και οι μεταπηδήσεις διαφόρων στελεχών. Το φαινόμενο δεν οφείλεται στην υποχώρηση των ιδεολογικών διαφορών ούτε στην ανάγκη για επικράτηση λογικών πραγματισμού και ρεαλισμού. Αντίθετα, είναι έκφραση των πολλαπλών στρεβλώσεων και των αντινομιών που εμφανίζει το σύνολο των κομματικών δυνάμεων, καθώς και του γενικότερου ανορθολογισμού που επικρατεί.
Η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ είναι κραυγαλέα. Απαξιωμένο και αποδεκατισμένο, οδηγήθηκε σε διάσπαση. Το κόμμα του Γ. Παπανδρέου επιχειρεί να θεμελιώσει μια νέα παρουσία, στηριζόμενο σε έναν μαρμαρωμένο και παρωχημένο προσωποπαγή μηχανισμό. ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ έχουν απεκδυθεί την πολιτική και μετατράπηκαν σε οχήματα εξυπηρέτησης των συμφερόντων των στελεχών τους.. Το ίδιο συνέβη και με τη ΔΗΜΑΡ, η οποία, με τις παροιμιώδεις αντιφάσεις, τη διγλωσσία και τις αμφισημίες της, οδηγήθηκε τελικά στην πλήρη κατάρρευση.
Αντίστοιχα συμπτώματα πολτοποίησης εμφανίζουν και οι μονομάχοι του νέου δικομματισμού. Η ΝΔ, στερούμενη πολιτικού προσανατολισμού, αποδύεται σε έναν αγώνα υφαρπαγής δυνάμεων από άλλους πολιτικούς χώρους. Ακολουθώντας αντιφατική πολιτική, ερωτοτροπεί με την ακροδεξιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, με την προσδοκία της εξουσίας, μετατρέπεται σε συλλέκτη όλων εκείνων που επαιτούν αξιώματα και θέσεις. Έτσι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξελίσσεται σε κορυφαία έκφραση της πολτοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου. Το Ποτάμι, τέλος, μετά την άστοχη θέση περί αποκλεισμού των δυνάμεων με κομματικό παρελθόν, καταφεύγει σ’ αυτές, αδυνατώντας ωστόσο, να προχωρήσει στη δημιουργική σύνθεσή τους.
Είναι εμφανές πως τα σημερινά κόμματα –μικρά και μεγάλα- συνιστούν άμορφα και ασπόνδυλα σχήματα. Μοναδική συνεκτική τους ουσία οι φιλοδοξίες των στελεχών τους και κύριο χαρακτηριστικό τους ο πολιτικός κυνισμός.