Εφημερίδα Έθνος
02 Μαϊου 2014
Λίγες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές και το μόνο σταθερό δημοσκοπικό αποτέλεσμα είναι η δυσπιστία των πολιτών προς τα κόμματα. Περισσότερο από εμφανής, όμως, καθίσταται και η αδυναμία των πολιτικών σχημάτων -παλιών και νέων- να απεγκλωβιστούν από παρωχημένες συνταγές και να εναρμονιστούν με τα σημερινά δεδομένα.
Η ΝΔ έχασε το στοίχημα του πολιτικού ανοίγματος στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, προτάσσοντας τα συμφέροντα του στενού κομματικού μηχανισμού. Αρνήθηκε να παράσχει στήριξη σε καταξιωμένους δημάρχους, όπως ο Μπουτάρης και ο Καμίνης, προς χάριν των φθαρμένων και απαξιωμένων στελεχών της. Ως κόμμα κρύβεται πίσω από την κυβέρνηση, προσπαθώντας να αξιοποιήσει τις όποιες θετικές επιδόσεις της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βαθιά διχασμένος, με τους υποστηρικτές του ευρώ και τους εραστές της δραχμής κάτω από την ίδια στέγη, επιδίδεται σε ασκήσεις τετραγωνισμού του κύκλου. Οι αμφισημίες του υπονομεύουν την ηγετική παράσταση του αρχηγού του. Στερούμενος μιας στρατηγικής κυβερνώσας Αριστεράς, συμπεριφέρεται σαν κόμμα του 5%, ενώ ο πολιτικός του λόγος παραπέμπει σε έναν αριστερό πρωτογονισμό. Παράλληλα, τα συχνά λάθη και αστοχίες του στη διαχείριση στοιχειωδών ζητημάτων αποδεικνύουν την επιπολαιότητα και ελαφρότητά του.
Το ΠΑΣΟΚ δίνει ύστατο αγώνα επιβίωσης υπό την ομπρέλα της Ελιάς, προσπαθώντας να καρπίσει πριν βρεθεί στο ελαιοτριβείο της κάλπης. Ταυτόχρονα, προετοιμάζεται για τη μάχη που θα δώσει μετεκλογικά με τον πρώην πρόεδρό του, ο οποίος θέλοντας να το τιμωρήσει, το γελοιοποιεί και αυτογελοιοποιείται. Η άλλοτε αυτοεμφανιζόμενη «Αριστερά της ευθύνης» ΔΗΜΑΡ κινδυνεύει να μετατραπεί σε όχημα του νεοπαπανδρεϊσμού με μηχανοδηγούς πρώην κηπουρούς του ΓΑΠ. Προφανώς, το ανώτατο στάδιο του αριστερού κομφορμισμού είναι ο άκρατος οπορτουνισμός. Τα ρετάλια της Ακροδεξιάς και του νεοναζισμού πριμοδοτούν και επενδύουν στον λαϊκισμό και τον εθνικισμό.
Τα νερά του Ποταμιού -αν και θολά για πολλούς- φαίνεται να συμπαρασύρουν τα τοξικά προϊόντα της κομματοκρατίας. Το νέο σχήμα, προσπαθώντας κόντρα στο χρόνο να δώσει περιεχόμενο και ουσία στο λαμπερό περιτύλιγμά του, εισπράττει την προσδοκία των πολιτών για κάτι πραγματικά καινούργιο.
Το ζητούμενο είναι αν αυτό το σκηνικό θα οδηγήσει τους ψηφοφόρους στις κάλπες ή η αδιαφορία και η απελπισία θα έχουν τον πρώτο λόγο. Όπως και να έχει πάντως, η 25ηΜαΐου θα σημάνει την απαρχή πολιτικών εξελίξεων σε όλους τους κομματικούς χώρους.