Εφημερίδα Έθνος
16 Μαϊου 2014
Λίγες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές, οι πρωταγωνιστές της αναμέτρησης, προσπαθούν να κάνουν το προϊόν τους ελκυστικότερο. Τα τηλεοπτικά σποτ των τελευταίων ημερών είναι ενδεικτικά των πολιτικών επιλογών της καμπάνιας τους.
Η ΝΔ επενδύει στην πολιτική σταθερότητα, οικειοποιούμενη πλήρως το κυβερνητικό έργο. Εκμεταλλευόμενη την αλλαγή κλίματος υπέρ της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εμφανίζει ισχυρό φιλοευρωπαϊκό προφίλ – σε αντίθεση με όσα πρεσβεύουν πολλά από τα στελέχη της. Εστιάζει στο πρόσωπο του Α. Σαμαρά, αξιοποιώντας τη δημοφιλία του. Καλλιεργεί υπέρμετρες προσδοκίες, ενώ επισείει τον κίνδυνο παλινδρόμησης σε νέες περιπέτειες από μια πιθανή επικράτηση του αντιπάλου της. Η καμπάνια της, προσανατολισμένη στο μέλλον και σε μια Ελλάδα εξωστρεφή, με ευρωπαϊκή αυτοπεποίθηση, θεωρείται εμπροσθοβαρής.
Αντίθετα, η καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ, επενδύοντας στα προβλήματα και στα μνημόνια εστιάζει στο παρελθόν – το επικαλείται για να περιγράψει το μέλλον. Στόχος της, η αφύπνιση της οργής και η καλλιέργεια φόβου. Το πολιτικό αφήγημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θυματοποιεί την Ελλάδα, δαιμονοποιεί την Ευρώπη ως μερκελική, στιγματίζει τα συγκυβερνώντα κόμματα ως ξενόδουλα που εφαρμόζουν καθ’ υπαγόρευσιν πολιτικές.
Το πιο παράδοξο όμως για κόμμα της Αριστεράς είναι το σποτ για το κλείσιμο της ΕΡΤ, με τα δακρυσμένα πρόσωπα των Μουσικών Συνόλων υπό την ανάκρουση του εθνικού ύμνου. Επενδύει ευθέως στο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης της μνημονιακής Ελλάδας. Οι εμπνευστές του χρησιμοποιούν μια αναμφίβολα αυθαίρετη ενέργεια, για να εξιδανικεύσουν αδιακρίτως το παρελθόν, απευθυνόμενοι στο εθνικιστικό υπόστρωμα της ψυχολογίας των ψηφοφόρων.
Γενικότερα η καμπάνια χαρακτηρίζεται από εσωστρέφεια, αντιευρωπαϊκή αντίληψη και έντονο εθνικιστικό στίγμα. Αυτό συνιστά την πλήρη αντιστροφή των μέχρι σήμερα πολιτικών και ιδεολογικών δεδομένων, αν σκεφτεί κανείς πως ιστορικά η Αριστερά στο σύνολό της -όχι μόνο η ευρωπαϊκή, στην οποία θέλει να συγκαταλέγεται ο ΣΥΡΙΖΑ- ήταν εξωστρεφής, διεθνιστική και κοσμοπολίτικη. Τα χαρακτηριστικά αυτά συνιστούσαν την ειδοποιό διαφορά της από τη συντηρητική φοβική Δεξιά.
Η καμπάνια της Ελιάς-ΠΑΣΟΚ, τέλος, αδιάφορη και χωρίς ουσία, φαίνεται πως έπεσε θύμα της οικονομικής ένδειας και της έλλειψης στίγματος και προσανατολισμού. Το δίλημμα του Ε. Βενιζέλου στην πραγματικότητα υποκατέστησε τα πάντα.
Η κάλπη προφανώς θα δείξει αν οι πολιτικοί φορείς, ανάλογα με τις στόχους και τις επιδιώξεις τους, επένδυσαν αποτελεσματικά είτε στο θυμικό είτε στη λογική των ψηφοφόρων.