Εφημερίδα Έθνος
23 Μαϊου 2014
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του πρώτου γύρου έδειξαν ότι ο αποκαλούμενος κεντροαριστερός χώρος είναι κοινωνικά υπαρκτός και αριθμητικά μετρήσιμος. Οι επιδόσεις που είχαν οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες σ’ αυτό το συμπέρασμα οδηγούν.
Βέβαια, η πραγματικότητα αυτή βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την πρωτοφανή συρρίκνωση που εμφανίζει το άλλοτε κραταιό κόμμα. Η καταβαράθρωσή του άφησε τον κοινωνικό χώρο της Κεντροαριστεράς μετέωρο. Το κενό πολιτικής έκφρασης που έχει προκληθεί δεν συνδέεται μόνο ή κυρίως με το πρόσωπο του αρχηγού, αλλά πρωτίστως με την πολιτική καχεξία, την ένδεια προτάσεων και θέσεων, την αποψίλωση στελεχών, καθώς και την παρουσία φθαρμένων προσώπων.
Φαίνεται πλέον καθαρά πως οι διάσπαρτες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς αδυνατούν να χωρέσουν στο κουστούμι της Ελιάς. Δεν επικοινωνούν με τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ ενώ αποστρέφονται τη λαϊκίστικη πλευρά της ΝΔ. Άλλωστε, οι κοινωνικές, πολιτικές και ιδεολογικές αναφορές της Κεντροαριστεράς είναι ασύμβατες με αυτές του νέου δικομματισμού. Τέλος, δεν γοητεύονται από τη συμπαθή αφέλεια και το επικοινωνιακό DNA του Ποταμιού.
Παρά ταύτα, είναι γνωστό πως η πολιτική -όπως και η φύση- απεχθάνεται το κενό και η παρθενογένεση υπάρχει μόνο ως θρησκευτική μυθολογία. Γι’ αυτό οι επικείμενες ευρωεκλογές μπορούν να εξελιχθούν σε απαρχή πρωτοβουλιών για την ενοποίηση και ανασυγκρότηση του διάσπαρτου κομματικά χώρου της Κεντροαριστεράς, εφόσον η Ελιά καταγράψει ένα αξιοπρεπές εκλογικό αποτέλεσμα.
Μετά τις εκλογές η ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς θα τεθεί ούτως ή άλλως με εντελώς διαφορετικούς απ’ το παρελθόν όρους. Και προφανώς η υπόθεση δεν μπορεί να εγκλωβιστεί στις κατά κόρον ευδοκιμούσες στον χώρο προσωπικές στρατηγικές, ούτε να περιοριστεί σε κάποιου είδους συγκερασμούς ή συγκολλήσεις. Αυτά συνιστούν συνταγή θανάσιμης αποτυχίας. Οι μαρμαρωμένοι κομματικοί σχηματισμοί δεν ταύτισαν μόνο την τύχη τους με τη συντήρηση του υφιστάμενου πολιτικού σκηνικού, αλλά παραμένουν κατ’ εξοχήν φθαρμένα πολιτικά προϊόντα.
Στη νέα περίοδο που εισέρχεται η χώρα αναμφίβολα χρειάζονται νέες ιδέες και καινούργιες πολιτικές. Απαιτείται ένα συνεκτικό πολιτικό σχέδιο για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Αναγκαία προϋπόθεση: οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς να αποκτήσουν μια νέα αφήγηση, αφήνοντας στην άκρη τις αποσκευές του παρελθόντος. Το ερώτημα που ζητά απάντηση είναι αν ο ευρύτερος κεντροαριστερός χώρος θα μπορέσει να υπερβεί τον σημερινό κατακερματισμό του, διασφαλίζοντας νέα πολιτική έκφραση.