Απαίδευτα στρατηγήματα

Εφημερίδα Έθνος
04 Δεκεμβρίου 2015

Στην αρχή φλέρταρε με το παράλληλο νόμισμα. Έπειτα έπαιξε με τη φαντασίωση του παράλληλου προγράμματος. Στη συνέχεια ανακάλυψε τη συναίνεση, επιδιώκοντας τη σύναψη παράλληλης σχέσης με την αντιπολίτευση. Τώρα παλινδρομεί στη στρατηγική της έντασης. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ –πρώτη και δεύτερη- βρίσκεται σε διάσταση με τη ζώσα πραγματικότητα.

Εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν αντιπολίτευση. Αδυνατεί να προσαρμοστεί στον ρόλο της. Με την ανάληψη της εξουσίας δεν προχώρησε στην απαραίτητη αναπροσαρμογή. Συνεχίζει να πολιτεύεται αγνοώντας το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, επιχειρώντας ταυτόχρονα να αθετήσει τις υποχρεώσεις που ανέλαβε η χώρα. Η στροφή στον ρεαλισμό παραμένει ζητούμενο, παρά την υιοθέτηση του τρίτου μνημονίου. Με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο εκλογικό ακροατήριό της, προσπαθεί να στήσει σκηνικό επαναδιαπραγμάτευσης των ήδη συμφωνηθέντων. Αντιλαμβανόμενη ότι το Ασφαλιστικό και η φορολόγηση των αγροτών θα την πλήξουν, οργανώνει την άμυνά της.

Κύριο μέλημα του Αλ. Τσίπρα είναι να διαφυλάξει την πολιτική του κυριαρχία. Όλες οι ενέργειες και οι πρωτοβουλίες του εκεί κατατείνουν. Εστιάζει στη μικρή εικόνα, το προσωπικό και κομματικό συμφέρον, παραβλέποντας τη μεγάλη, τα φλέγοντα προβλήματα της χώρας και της οικονομίας. Γνωρίζει ότι οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις που επιβάλλεται να γίνουν είναι επώδυνες και θα έχουν πολιτικό κόστος. Έτσι επιχειρεί είτε να παραπέμψει τις δύσκολες αποφάσεις σε βάθος χρόνου είτε να βάλει στο κάδρο την αντιπολίτευση, προκειμένου να επιμεριστούν οι ευθύνες. Οι επιδιώξεις του εξυπηρετούνται από τις πρόσφατες υπαναχωρήσεις έναντι των δεσμεύσεων του τρίτου μνημονίου, από την εντέχνως καλλιεργούμενη αντιπαράθεση με τους εταίρους, καθώς και την πρόσκληση για συναίνεση, που όπως ήταν αναμενόμενο, δεν εισακούστηκε.

Οι συνεχείς αντιφάσεις του και αμφισημίες οδηγούν τον πρωθυπουργό σε αδιέξοδους τακτικισμούς. Η επιχείρηση «συνεννόηση» δεν εδραζόταν σε κάποια ουσιαστική πρωτοβουλία. Άλλωστε, δεν υπήρξε η παραμικρή προπαρασκευή. Δεν συνοδευόταν από συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις. Ήταν ένα μικροπολιτικό τρυκ που εξυπηρετεί κοντόφθαλμες κομματικές σκοπιμότητες. Και στη συνέχεια η επανάκαμψη στην ένταση απέδειξε σύγχυση, και το κυριότερο έλλειψη πολιτικής προετοιμασίας, σχεδιασμού και σταθερού προσανατολισμού.

Πάντως, η κυβέρνηση για άλλη μια φορά εμφανίζεται πολιτικά απαίδευτη να βαδίζει στα τυφλά. Η απουσία συνεκτικής στρατηγικής την οδηγεί σε συνεχείς παλινωδίες. Οι δυστοκίες, οι ταλαντεύσεις της την καθιστούν ευάλωτη. Η πολιτική και διαχειριστική ανεπάρκεια στέκεται τροχοπέδη στην παραγωγή έργου. Το βέβαιο είναι ότι η επαγγελία για έξοδο από την κρίση καθίσταται σχεδόν αδύνατη. Διότι -για να παραφράσω τον Βλαδίμηρο Λένιν- δεν αρκεί οι «κάτω να θέλουν» πρέπει και «οι πάνω να μπορούν».

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *