
Η ζωή του, μια συνεχής επιβεβαίωση της έννοιας του ανθρώπου: άνω θρώσκω. Γνώριζε πως πρέπει σαν τον πελαργό από την πιο ψηλή κορφή να επισκοπεί τον κόσμο, με το ένα πόδι, όμως, στη γη και το άλλο στον αέρα. H Ιστορία πατά στη μνήμη. Κι η μνήμη συντηρεί άφθαρτους τους δημιουργούς.
H μνήμη δεν υπάρχει δίχως επίγνωση. Αλλά και το αντίστροφο επίγνωση αποκτούμε επειδή έχουμε μνήμη. Οι υπαίτιοι της χρεοκοπίας 2007-2009, εκμεταλλευόμενοι την επέτειο του παρανοϊκού και κινδυνώδους δημοψηφίσματος του 2015, προσπαθούν να διαγράψουν το έγκλημα που οι ίδιοι διέπραξαν. Δεν υποτιμούν μόνο τη νοημοσύνη μας. Το προκλητικότερο είναι, πως σήμερα εμφανίζουν τον εαυτό τους ως σωτήρα της χώρας. Καμιά προπαγάνδα δεν ακυρώνει τα πραγματικά γεγονότα. Οι μνήμες ακόμη και αν αδυνατούν, δεν εκριζώνονται.
Στο πεδίο της πολιτικής, κυριαρχεί ο θόρυβος. Οι πραγματικές αντιθέσεις συσκοτίζονται. Ο ανταγωνισμός εδράζεται στον απόηχο γεγονότων. Η αδυναμία των πρωταγωνιστών, είναι έκδηλη. Οι κυβερνώντες επηρμένοι από αυταρέσκεια, ζουν το δικό τους μύθο. Η κυριαρχία τους είναι ασθενική. Οι αντιπολιτευόμενοι επενδύουν στον ισοπεδωτικό καταγγελτικό λόγο. Επακόλουθο είναι να επαναλαμβάνουν τον παλιό, κακό εαυτό τους. Η απουσία μεταρρυθμιστικού σχεδίου είναι πασιφανής.
Τα κομματικά φρούρια είναι πλέον ακατάλληλα. Οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές ανεπίκαιρες. Οι ιδέες και οι αντιλήψεις τέμνονται. Η πολιτική παραμένει ζωτική όταν αποδεικνύεται περιπέτεια ιδεών. Η αξία της υπερβαίνει τους κομματικούς ανταγωνισμούς. Η χρησιμότητά της δεν προσμετράται με τη βλάβη στον αντίπαλο. Απεναντίας, η πολιτική χρειάζεται να είναι ένα Τεχνικό Δελτίο Έργου που συνδυάζει το Μίκρο με το Μάκρο, επιδιώκοντας καθαρούς και μετρήσιμους στόχους...
Ο τίτλος είναι παραπλανητικός, καθώς οι ιστορίες και οι ήρωές του προκαλούν το ενδιαφέρον και των δύο φύλων. Στα πέτρινα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού επισκέφθηκε τη Μακρόνησο, για έναν φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα με τους έγκλειστους στον αποκαλούμενο τότε «νέο Παρθενώνα» της Ελλάδας. Το διήγημα του Γιώργου Πανταγιά στη συλλογική έκδοση που επιμελήθηκε ο Θανάσης Νιάρχος.